rozwieść

rozwieść
глаг.
• развести
* * *
развести(расторгнуть брак)
hodować, rozmnażać, rozpleniać развести(вырастить, дать расплодиться)
założyć развести(основать)
rozprowadzić, rozstawić развести(по местам)
odprowadzić, poodprowadzać, rozprowadzić развести(проводить)
rozcieńczyć развести(разбавить)
rozewrzeć, rozsunąć развести(раздвинуть)
rozniecić, rozpalić развести(разжечь)
rozłączyć, rozsunąć развести(разнять)
oddalić od siebie развести(разъединить)
rozpuścić развести(растворить)
wywołać, wzbudzić, wzniecić разг. развести(вызвать)
dać się rozplenić, pozwolić się rozplenić разг. развести(дать размножиться)
oszukać, pot. nabrać, naciąć, wystawić сл. развести(обмануть)
* * *
rozwi|eść
\rozwieśćodę, \rozwieśćedzie, \rozwieśćedź, \rozwieśćódł, \rozwieśćodła, \rozwieśćedli, \rozwieśćedziony сов. развести;

\rozwieść małżeństwo развести супругов
* * *
rozwiodę, rozwiedzie, rozwiedź, rozwiódł, rozwiodła, rozwiedli, rozwiedziony сов.
развести́

rozwieść małżeństwo — развести́ супру́гов


Słownik polsko-rosyjski. 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Полезное


Смотреть что такое "rozwieść" в других словарях:

  • rozwieść — dk XI, rozwieśćwiodę, rozwieśćwiedziesz, rozwieśćwiedź, rozwieśćwiódł, rozwieśćwiodła, rozwieśćwiedli, rozwieśćwiedziony, rozwieśćwiedzeni, rozwieśćwiódłszy rozwodzić ndk VIa, rozwieśćdzę, rozwieśćdzisz, rozwieśćwódź, rozwieśćdził, rozwieśćdzony… …   Słownik języka polskiego

  • rozwieść (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. rozwodzić (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • rozwodzić się – rozwieść się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rozchodzić się ze współmałżonkiem; uzyskiwać rozwód : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rozwieść się z żoną, z mężem. Nasi znajomi rozwodzą się. Chciał się z nią rozwieść. {{/stl 10}}{{stl 20}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • rozwodzić — → rozwieść …   Słownik języka polskiego

  • żyć — 1. Dać komuś żyć «być dla kogoś łagodnym, pobłażliwym, nie ograniczać czyichś możliwości»: Oj, daj żyć, Stasiu, poczekaj. Jak ty się w ogóle zachowujesz? Nie widzisz, że rozmawiam teraz z Krzyśkiem? P. Krawczyk, Plamka. 2. Ktoś ledwie żyje «ktoś… …   Słownik frazeologiczny

  • mąż — m II, DB. męża; lm M. mężowie, DB. mężów 1. «mężczyzna pozostający z kobietą w związku małżeńskim; małżonek (w stosunku do tej kobiety)» Dobry, czuły, troskliwy, pracowity mąż. Żyć, rozwieść się z mężem. Szukać, znaleźć sobie męża. Polować na… …   Słownik języka polskiego

  • rozejść się — dk XI, rozejść sięjdę się, rozejść sięjdziesz się, rozejdź się, rozszedł się, rozeszła się, rozszedłszy się rozchodzić się ndk VIa, rozejść siędzę się, rozejść siędzisz się, rozejść sięchodź się, rozejść siędził się 1. «o grupie: pójść, udać się… …   Słownik języka polskiego

  • rozwiedziony — rozwiedzionydzeni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. rozwieść (p.) rozwiedziony «taki, który się rozwiódł, który uzyskał rozwód» Kobieta rozwiedziona. Dzieci rozwiedzionych rodziców. Byli od dawna rozwiedzeni. rozwiedziony, rozwiedziona w użyciu …   Słownik języka polskiego

  • rozwód — m IV, D. rozwódwodu, Ms. rozwódwodzie; lm M. rozwódwody «rozwiązanie związku małżeńskiego przez sąd na żądanie jednego lub obojga małżonków» Sprawa o rozwód. Orzeczenie rozwodu z winy męża. Przeprowadzić, uzyskać rozwód. Starać się, wystąpić (do… …   Słownik języka polskiego

  • wziąć — dk Xc, wezmę, weźmiesz, weź, wziął, wzięła, wzięli, wzięty, wziąwszy 1. «ująć, chwycić, objąć (kogoś, coś) ręką, rękami lub innym narządem chwytnym (np. u zwierząt) albo narzędziem; przystosować do trzymania, niesienia» Wziąć książkę, zeszyt,… …   Słownik języka polskiego

  • żona — ż IV, CMs. żonie; lm D. żon «kobieta pozostająca z mężczyzną w związku małżeńskim (w stosunku do tego mężczyzny); małżonka» Dobra, zła, idealna, wierna żona. Być, zostać czyjąś żoną. Opuścić, porzucić żonę. Rozejść się, rozwieść się z żoną.… …   Słownik języka polskiego


Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»